انتشار : 1400/05/31
سال گذشته، نشست سالانه کمیته یونسکو بدلیل همه گیری جهانی به تعویق افتاد و جلسه برای موضوعات سال های 2020 و 2021 در ماه گذشته بصورت آنلاین برگزار شد. این مرکز نزدیک به 40 مکان جغرافیایی و تاریخی را برای یافتن مکانهایی با ارزش برجسته جهانی در نظر گرفت. از این تعداد، 34 مکان به فهرست اضافه شد که بیش از 80 درصد آنها در اروپا و آسیا واقع شده اند.
از شهرهای دارای چشمه های معدنی اروپا تا صحرایی با قدیمی ترین مومیایی های جهان، 34 مکان جدید اضافه شده به فهرست میراث جهانی یونسکو هستند.
تقریبا نیمی از میراث جهانی جدید یونسکو در اروپا قرار دارند. هرچند که شهر باث از سال 1987 در فهرست میراث جهانی قرار داشت اما تلاش برای بدست آوردن مجموعه فراملی از شهرهای بزرگ دارای چشمه آبگرم در اروپا از سال 2012 آغاز شده است.
در سال 2021، 11 شهر در هفت کشور اروپایی به رسمیت شناخته شده اند. این شهرها شامل ویشی در فرانسه، بادن بادن در آلمان و اسپا در بلژیک است.
طبق گزارش یونسکو، فرهنگ آبگرم اروپایی از اوایل قرن 18 ظهور کرده و به موجب آن آب معدنی طبیعی برای مصارف کاربردی، درمانی و تفریحی استخراج می شود.
یکی دیگر از 16 مکان اروپایی که در این فهرست قرار گرفته است، ماتیلدنهوه درمشتات (Mathildenhohe Darmstadt) آلمان است. این مجموعه در سال 1897 ساخته شد و دارای 23 عنصر است؛ مانند برج عروسی، کلیسای ارتدکس روسیه، باغ های مختلف و 13 خانه هنر که برای هنرمندان و نمایشگاه ها ساخته شد.
مناظر صخره ای شمال غربی ولز ، سی و سومین مکان بریتانیا در فهرست میراث جهانی است. این منطقه زمانی محل پررونقی برای استخراج سنگ معدن بود که هویت کشاورزی منطقه را به هویت صنعتی تغییر داد. این مکان همچنین محل استقرار شهرک های تاریخی، باغ ها، بنادر و سیستم راه آهن است.
بیش از یک سوم مکان های تازه ثبت شده در فهرست یونسکو در آسیا هستند.
امسال دو مکان در هند در فهرست میراث جهانی قرار گرفت که یکی از آنها معبد کاکاتیا رودرشوارا بود. این مجموعه معبد که در ایالت جنوبی تلانگانا واقع شده، در طول 40 سال و در اوایل قرن 13 ساخته شده است. این معبد دارای دیوارها و ستون های تراشیده پیچیده ای است و بدلیل آجرهایی که گفته می شود بسیار سبک هستند و می توانند بر روی آب شناور شوند، معروف است.
به قرن بیستم برویم تا از مهندسی مدرن تری بهره ببریم؛ راه آهن سراسری ایران. این ریل قطار دریای خزر را در شمال ایران به خلیج فارس در جنوب غربی متصل می کند. این راه آهن زیبا از چهار منطقه مختلف جغرافیایی، رشته کوه ها، ارتفاعات، جنگل ها و دشت ها عبور می کند و در سال 1938 ساخته شد. به گفته یونسکو، مسیر این راه آهن 1334 کیلومتری نیاز به ساخت 360 پل و 224 تونل داشت. راه آهن نقش مهمی در توسعه اقتصادی، فرهنگی و سیاسی ایران داشت و به نمادی از توسعه و مدرنیسم در کشور تبدیل شد.
مومیایی های چینچورو، جایی بین صحرای آتاکاما با اقیانوس آرام در شیلی کنونی قدیمی ترین بقایای بشر با بیش از 7000 سال قدمت هستند که بطور هدفمند در جهان حفظ شده اند. فرآیند مومیایی کردن ابتدا توسط ماهیگیران و شکارچیان انجام شده است.
تاکنون باستان شناسان بیش از 300 مومیایی پیدا کرده اند که تکریمی برای آیین دفن چینچرویی است. برخلاف سنت مصری که مومیایی کردن برای فراعنه و ثروتمندان اختصاص داشت، چینچورو بقایای افراد را در طیف های مختلف اجتماعی حفظ کرد. اجساد مردان، زنان و حتی کودکان در بانداژهایی که سیاه یا قرمز رنگ شده بودند، حفظ میشد.
از دیگر مکان های این فهرست، کلیسای آتلانتا به همراه برج ناقوس و مکان غسل تعمید زیرزمینی آن، مجموعه 45 کیلومتری از مونته ویدئو پایتخت اروگوئه است. این کلیسا که در سال 1960 به سبک پیشین مسیحی ایتالیایی ساخته شد، نمادی از دستاوردهای معماری آمریکای لاتین است. دیوارها و سقف های موجی شکل از آجر برجسته ساخته شده اند و سقف دارای شیشه های رنگی است. برجسته ترین قسمت مجموعه برج ناقوس است. راه پله مارپیچی ساخته شده از آجر قرمز با نور طبیعی ترکیب شده که یک توهم هندسی را ایجاد می کند.
مساجد سبک سودانی ساحل عاج یکی از دو مکان آفریقایی در فهرست امسال است.
سبک معماری متمایز این مساجد به فرهنگ اسلامی منتقل شده است. استفاده از مصالح سنتی آفریقایی به همراه ویژگی های اسلامی مانند گنبدها نشان دهنده تلفیقی از دو فرهنگ است که بدلیل تبادلات فرهنگی با این قاره در قرن 17 روی داده است.
پارک ملی ایویندو، دومین مکان گابن در فهرست میراث جهانی است. این پارک یکی از پنج مکان طبیعی است که در سالهای 2020 و 2021 به فهرست یونسکو اضافه شده است. جنگل بارانی که در خط استوا واقع شد، جایی برای تنداب ها، رودخانه های آب سیاه، آبشارها و حیات وحش مانند فیل، گوریل و پانگولین است.
هیچ منطقه ای در آمریکای شمالی در سال 2020 یا 2021 در فهرست میراث جهانی قرار نگرفت. با این حال، کمیته میراث جهانی در سال جاری به گسترش محدوده یکی از مکانهای قدیمی این فهرست در آمریکای شمالی یعنی صومعه های پوپوکاتپتل در مکزیک رأی داد. دو صومعه ساخته شده در نزدیکی آتشفشان پوپوکاتپتل مرکزی مکزیک در قرن 16، دومین قله مرتفع این کشور در سال 1994 در فهرست میراث جهانی ثبت شد. با تجدید نظر در محدوده این مکان سومین صومعه نیز در این فهرست قرار گرفت.
امسال هیچ مکانی در استرالیا یا قطب جنوب به فهرست اضافه نشد.
در مجموع، درحال حاضر 1154 مکان در فهرست میراث جهانی وجود دارد. 52 مورد از آنها در فهرست در معرض خطر یونسکو قرار دارند، از جمله بیت المقدس و پارک ملی اورگلیدز ایالات متحده.
فهرست خطر همانطور که از نامش پیداست، ظهور اولین نشانه ها برای حذف افتخار جز فهرست یونسکو بودن است. شهر لیورپول امسال از فهرست حذف شد و سومین مکانی است که از ابتدای فهرست میراث جهانی به این سرنوشت دچار شد.
